اخبار

حدود یکصد کتاب خطی و چاپ سنگی با موضوع امام حسین (ع) به زبان‌های فارسی، عربی، اردو و ترکی در مجموعه کتاب‌های خطی موجود در کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی نگهداری می‌شود.

پس از پیمان‌شکنی کوفیان و بروز واقعه خونبار عاشورا، عده‌ای از مردم کوفه پشیمان شدند و از رفتارشان توبه و استغفار کردند و پس از مرگ یزید، طی چند نوبت علیه امویان شوریدند.

بخش خطی کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، به مناسبت ماه محرّم، منتخبی از آثار خطی خود درباره امام حسین (ع) و واقعه کربلا را به نمایش گذاشته است. در این کتابخانه علاوه بر نسخ خطی به نمایش گذاشته شده، نسخ چاپ سنگی و سربی متعددی نیز در موضوع امام حسین (ع) وجود دارد. در زیر فهرستی از منتخب منابع چاپ سنگی در این موضوع، آورده شده است

مسیر جغرافیایی کاروان اسرای اهل بیت (ع) از کوفه تا شام، از موضوعات تاریخی مرتبط با مسئله اربعین حسینی است که درباره آن، میان پژوهشگران اختلاف نظر وجود دارد و هر یک از آنان، یکی از سه مسیر مستقیم (از طریق بادیه شام)، میانی (به موازات رود فرات) و سلطانی را به عنوان مسیرِ کاروان اسرا برگزیده‌اند

اهمیت عزاداری برای امام حسین(ع)، در طول تاریخ همواره نشأت‌گرفته از اهمیت شخصیت خود امام(ع) و مصیبت رخ داده بر آن حضرت بوده است. به دیگر سخن، به همان میزانی که شخصیت و جایگاه حسین‌بن‌علی(ع) در میان امت رسول‌الله(ص) والا بوده و شهادت ایشان و یارانشان و نیز اسارت حرم رسول خدا، جانسوز و مصیبت‌بار بوده است، به همان نسبت، عزاداری برای چنین شخصیتی نیز در ادوار مختلف تاریخی، هرچه پرشورتر و اثرگذارتر بوده است.

این‌جا تاریخ، این‌جا کویر است. این‌جا اسطوره‌ها باز زاده می‌شوند؛ همچون شکوفه‌های درخت انار که هر ‌سال در کویر می‌شکفند و در اوج بی‌آبی و احتضار، پیام زندگی و امید می‌دهند. نخل‌گردانی هم گویی همچون شکفتن همان گل‌های سرخ‌گون انار در کویر است؛ پاسداشت شکوهمند مرگ در قالب تابوت‌واره‌ای که درواقع پیکره چوبین جاودانگی است که با شور و عشق، بر شانه‌های کویرنشینان جای گرفته، پیش از آن شورمندانه ساخته یا تزیین می‌شود. تصویری از ٨٠سال پیش از این را در میان ریگ‌بادهای کویر به تماشا می‌نشینیم.

وقتی از امام حسین(ع) به عنوان یک انسان کامل یاد می‌کنیم، باید توجه داشته باشیم که او در دامان سه انسان کامل دیگر یعنی محمد (ص) و علی (ع) و فاطمه (س) پرورش یافته است.

یکی از حوادث مهم و ماندگار که تأثیرات عمیقی بر جامعه شیعی- اسلامی داشته و دارد، حادثۀ کربلا است. در این مقاله افزون برتاکید به معمای ماندگاری این حادثه مهم ، سعی در اثبات این فرضیه شده است که روند اساسی تبدیل این حادثه به مکتب پیش از اینکه یک روند تاریخی،ادواری و تدریجی باشد، یک روندی دفعی است که در همان متن حادثه پدیدار می گردد.

داستان های عاشقانه به عنوان مهم ترین بخش متون غنایی، سهم قابل توجّه از گسترة زبان وادب فارسی را به خود اختصاص داده اند. مطالعات انجام شده در حوزة ادب غنایی نشان می دهد که سابقة این داستان ها به آغاز شعر فارسی و آثاری چون آفرین نامة بوشکور بلخی، ورقه و گلشاه عیّوقی و وامق و عذرای عنصری، بازمی گردد.

یکی از نکات قابل‌توجه درباره مساله کربلا توجه به این موضوع است که با فاصله اندکی پس از رحلت رسول خدا چه زمینه‌ای مهیا شد که این واقعه بزرگ رقم زده شود؟ در پاسخ به این سوال ابتدا لازم است ریشه‌های جریان کربلا را مرور کنیم. امام حسین(ع) در روز جمعه، دهم محرم سال 61 شهید شدند. در روایتی از حضرت زینب‌(س) نقل شده است که می‌فرمایند پدر و مادرم فدایت، تو کشته روز جمعه هستی یا دوشنبه؟ نکته قابل‌توجه در این روایات جهتی است که حضرت زینب‌(س) با عبارت دوشنبه نشان می‌دهند. در‌واقع دوشنبه، روز رحلت پیامبر اسلام‌(ص) و ماجرای سقیفه است.