اخبار

می پرسید که فلسفه آموزش عالی چیست؟ من بلافاصله فکر می کنم که آموزش عالی یک اصطلاح است که ما از فرانسوی ها گرفتیم. آن ها آموزش را به سه دوره تقسیم کرده اند؛ آموزش ابتدایی، آموزش متوسطه و آموزش عالی. بعد وقتی چهار دوره اش کردند، ما هم بدون اینکه شرایط را در نظر بگیریم، گفتیم ابتدایی، راهنمایی، دبیرستان (متوسطه) و دانشگاه. این راهنمایی ما چکار می کند؟

نشست نقد و بررسی کتاب «از مدرسه تا دانشگاه» نوشته محمد یمنی، استاد دانشگاه شهید بهشتی با حضور مقصود فراستخواه، عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی و رضا مهدی، عضو هیئت علمی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم در سالن خیام خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.

آموزش به گونۀ «امر اجتماعی» در مفهوم گستردۀ خود همۀ آگاهیها و دانشها و شناختها و تجربه های انسانی را در بر دارد. بدیهی است، حیات و ابزار زندگی از هر نوع و شیوه های کاربردی آنها، یعنی تصرف در طبیعت و فضا و مکان و دگرگونی و تکامل بخشیدن به تمام آنها از لحاظ تداوم زیست (علم) یا برخورداریهای ذوقی و عاطفی (هنر) در این مقوله قرار گرفته که با عنایت به چند واقعیت تاریخی – اجتماعی روشنی بیشتری حاصل خواهد شد.

«بین‌المللی شدن آموزش‌عالی» در شرایط فعلی، به امری مد روز بدل شده است که نهادهای زیادی متولی آن شده‌‌اند و همچون قاره جدیدی است که از سوی دانشگاه‌های مختلف کشف می‌شود. «بین‌المللی شدن»، به مثابه یک سیاست فرهنگی و آموزشی، مقتضیات خاص خود را می‌طلبد

رنامۀ نئولیبرالی که چند دهۀ پیش در نیم‌کرۀ شمالی به اجرا درآمد و در نهایت جهانی شد، امروز سیستم‌های آموزش عالی در سرتاسر جهان را تهدید می‌کند. استمرار این پدیده برای بسیاری از کسانی که به عواقب اجتماعی آن می‌اندیشند، به امری نگران‌کننده تبدیل شده است.

برنده‌ها و بازنده‌های کالایی‌سازی آموزش عالی در ایران چه کسانی‌اند؟* این پرسشی است که می‌کوشم متناسب‌ با وقت محدودی که در این جلسه در اختیار دارم پاسخی اجمالی برایش تدارک ببینم، پاسخی نه تجربی بلکه عمدتاً تجریدی.