1394/10/5 ۰۹:۳۲
زهرا فیض که هم‌اکنون مشغول تدوین مجموعه‌ای از غرلیات خود برای چاپ است، از انتشار کتاب پژوهشی‌اش با عنوان «بررسی کنایه و خاستگاه مردمی آن در مثنوی مولوی» خبر داد.
این کتاب که در چهار فصل «خاستگاه مردمی کنایه در مثنوی»، «رویکرد زیباشناختی به کنایه»، «رویکرد اجتماعی به کنایه» و «تقسیم‌بندی کنایه‌ها» نوشته شده در نشر تیرگان راهی بازار شده است.
فیض درباره این کتاب خود گفت: تا کنون تعاریف مختلفی از کنایه شده است که به نظر من هیچ‌کدام جامع و کامل نبوده و گاه کنایه در کنار آرایه‌های دیگر تعریف شده است؛ بنابراین مرز دقیقی بین کنایه و استعاره، مجاز و ... دیده نمی‌شود. من در این کتاب ضمن پرداختن به موضوع کنایه به بافت در کنایه هم توجه کرده‌ام. بافت در کنایه موضوع مهمی است. یک کنایه در بافت‌های مختلف می‌تواند مفاهیم مختلفی ارائه دهد. حتی ممکن است یک جمله در اصل کنایه نباشد ولی در بافت موقعیت مفهوم کنایه‌ای داشته باشد.
در چکیده این کتاب پژوهشی که کنایات شش دفتر «مثنوی معنوی» مولوی پس از جداسازی و تقسیم‌بندی مورد بررسی قرار گرفته و خاستگاه مردمی هر یک از آن‌ها برررسی شده، آمده است: «خداوندگار مولانا برای انتقال مفاهیم عالی عرفانی، هر راهی را آزموده و در رسیدن به هدف خود تلاش‌های زیادی کرده است. استفاده از کنایات در مثنوی معنوی، یکی از شیوه‌های انتقال مفاهیم عرفانی است که مولانا با هنرمندی خاصی توانسته آن را در کتاب سترگ و وزین خود به کار ببرد و با زبان مردم رازهای هستی را به مخاطبانش بنمایاند.»
زهرا فیض که دبیر زبان و ادبیات فارسی است، تلاش کرده در این کتاب کنایات به‌کاررفته در «مثنوی معنوی» را بیابد و درباره هریک از این آن‌ها توضیح دهد.
منبع: ایسنا
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید