1397/7/9 ۱۰:۲۱
چندی است که هشتم مهرماه در تقویم کشوری به عنوان «روز بزرگداشت مولوی» ثبت شده است؛ عارف شاعری که در بلخ‌زاده شد و در روم (قونیه) استقرار یافت و در هنگامه‌ای که مغولان با قتل و غارت و تعدی شرق را به آشوب کشانده بودند، با سرودن اشعار عارفانه، امید و شور حیات معنوی را در جهان دمید.
مولانا جلال‌الدین محمد بلخی در سال ۶۰۴ هجری قمری در خاندانی اهل علم و عرفان به دنیا آمد. پدرش سلطان‌العلما به دلیل اختلافاتی با سلطان محمد خوارزمشاه، خراسان را به قصد حج ترک کرد و مشهور است که در مسیر سفر، به دیدار عطار نیشابوری رفت و عطار که در اواخر عمر بود، به فراست استعداد جلال‌الدین جوان را دریافت و کتاب «اسرارنامة» خود را به او هدیه داد. خاندان مولوی پس از حج راهی شام و سپس روم شرقی (بیزانس، ترکیه کنونی) شد و در همانجا ماندگار گردید.
مریدان پس از درگذشت سلطان‌العلما، فرزندش جلال‌الدین را به پیری برگزیدند و او سالها راهنمایی شرعی و معنوی پیروان را بر عهده داشت تا اینکه شوریده‌حال گمنامی پیدا شد و خورشید‌وار آتش در جان جلال‌الدین افروخت: شمس تبریزی نه‌تنها اوضاع و احوال او را دگرگون کرد، بلکه جهانی را برهم زد و «زاهد سجاده‌نشین» را «سرحلقة بزم» عارفان و دلشدگان کرد و با نهان‌شدن رازآلودش، مولوی را در تب و تابی پایدار فرو برد و بدین‌ترتیب نهال «دیوان کبیر» و «مثنوی معنوی» را در نهادش رویانید و زمینة خلق بزرگترین حماسة معنوی جهان را فراهم کرد؛ کتابی که مولانا خود آن را «اصولِ اصولِ اصول‌الدین» می‌خوانَد و صادقانه می‌گوید: مثنوی را برای آن نسرودم که بر گردن بیاویزند، بلکه تا زیر پا نهند و به آسمان بروند: «مثنوی معراج حقایق است نه آنکه نردبان را بر دوش بگیرند و شهر به شهر بگردند!»
اکنون ۷۶۸ سال از درگذشت مولانا می‌گذرد و حقا که در چند دهة اخیر، وی در مقام پرآوازه‌ترین شاعر عارف جهان درآمده است و «از درِ روم تا به بلخ» او را از آن خود می‌دانند، درحالی که او گرچه به ظاهر ایرانی و پارسی‌گوست، اما به‌واقع متعلق به جهانی دگر است، فراتر از مرزها و زبان‌ها و دین ها و آیین‌ها. به مناسبت بزرگداشت مولانا، جمعی از ادیبان و هنرمندان فرصت را مغتنم شمرده، به دیدار دکتر محمدعلی موحد ـ عرفان‌پژوه، حقوقدان و عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی ـ رفتند؛ چرا که بخش مهمی از کارنامه پربار استاد موحد، به تصحیح و تألیف آثار مهمی در حوزه مولوی‌پژوهی و شمس‌شناسی اختصاص دارد؛ ازجمله: تصحیح و تعلیق «مقالات» شمس‌تبریزی، خُمی از شراب ربّانی (گزیدة مقالات شمس)، شمس‌تبریزی (تک‌نگاری درباره زندگی و آثار شمس)، تصحیح مثنوی شریف، شمس پرنده (۴۸ غزل از دیوان کبیر)، باغ سبز (گفتارهایی دربارة شمس و مولانا)، قصه قصه‌‌ها (کهن‌ترین روایت از ماجرای شمس و مولانا)، در جستجوی آینه (گزیدة مقالات شمس تبریزی)، تماشای خورشید (گزیده‌‌ای از مقالات شمس)، تصحیح «ابتدانامه»، تصحیح «رساله در مناقب خداوندگار» و…
در این مراسم ضمن قدردانی از دکتر موحد، سپاسنامه‌ای به ایشان تقدیم شد و آقای مصطفی بادکوبه‌ای تصحیح خود از «مثنوی معنوی بر اساس نسخة متعلق به ملااحمد نراقی» را به ایشان تقدیم کرد و مجلس با هنرنمایی استاد شهرام ناظری پایان پذیرفت.
آقای دکتر موحد در سخنان کوتاهی به مشابهت عصر حاضر و روزگار مولوی پرداخت و یاد‌آور شد که در طی هفتصد سال گذشته هیچ شرحی بر آثار مولوی تدوین نشد؛ اما در هفتاد سال اخیر چندین شرح مثنوی درآمده است که حکایت از همانندی و نیاز این دو عصر به عنصر امید و معنویت می‌کند. بانو پری صابری (استاد پیشکسوت تئاتر)، بانو رسّام عرب‌زاده (هنرمند فرشباف)، دکتر حسین باهر، مهندس ایرج حسابی، دکتر سعید محمدزاد اکبری، دکترمهدی حاجی خانی، دکتر سید حبیب نبوی و… از شرکت‌کنندگان در این مجلس بودند.
منبع: روزنامه اطلاعات
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید