1396/12/20 ۰۸:۵۰
آئین آتش افروزی در آستانۀ سال نو بی شک از جملۀ جشنهای باستانی ایران است. نیاگان ما با آتش که آن را از دیرباز فروغ زندگی می شناختند و مقدس می دانستند به پیشباز سال نو می رفتند تا شعله های بالندۀ آن را که به آسمان و جهان مینوی سرمی کشید واسطۀ آرزوهای پاکی قرار داده باشند که برای زندگی سال نو طلب می کردند.
آئین آتش افروزی در آستانۀ سال نو بی شک از جملۀ جشنهای باستانی ایران است. نیاگان ما با آتش که آن را از دیرباز فروغ زندگی می شناختند و مقدس می دانستند به پیشباز سال نو می رفتند تا شعله های بالندۀ آن را که به آسمان و جهان مینوی سرمی کشید واسطۀ آرزوهای پاکی قرار داده باشند که برای زندگی سال نو طلب می کردند. اینک نیز این مراسم را اگر به چشم دل ببینیم، همان آرزومندی هائی را در آن خواهیم یافت که نیاکان مان با خلوص نیت و پاکی طینت طلب می کردند. « سرخی تو از من» گفتن، « غم رود شادی آید» خواندن، «بخت گشائی» ها، « فالگوش نشینی» ها، « قاشق زنی» ها، «فال گرفتن» ها، «کوزه شکستن» ها و ...همه، چیزی نیست جز آرزوی سعادت و نیکبختی و رفاه و آسایش و شادمانی که همواره مطلوب انسان است...
هنر و مردم، اسفند 1347 و فروردین 1348 شماره 77 و 78
دریافت مقاله
منبع: پرتال جامع علوم انسانی
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید