1396/10/4 ۰۹:۰۶
۲۵دسامبر سالروز تولد «مهر» یا میتراست که فردای شب «یلدا» (به معنی ولادت) زاده می‌شود و رومیانی که به این ایزد (فرشتة) ایرانی باور داشتند، آن را جشن می‌گرفتند. پس از آنکه تمدن روم به مسیحیت گرایید و آیین جدید گسترش یافت، بسیاری از باورهای پیشین سر جای خود ماند و تنها نامش دگرگون شد؛ اما مسیحیان شرقی، ازجمله بسیاری از هموطنان مسیحی ما تولد واقعی حضرت مسیح(ع) را ششم ژانویه می‌دانند. ولی از آنجا که بیشتر مسیحیان جهان همان روز اول را جشن می‌گیرند، با تبریک زادروز خجستة آن پیامبر بزرگوار الهی، بخشهایی از مواعظ آن حضرت را به نقل از انجیل‌های موجود مرور می‌کنیم.
به مناسبت سالگرد ولادت حضرت عیسی بن مریم(س)
موعظه سر کوه
وقتى عیسى جمعیت زیادى را دید، به بالاى کوهى رفت و در آنجا نشست و شاگردانش به نزد او آمدند و او به آنان چنین تعلیم داد:
خوشا به حال کسانى که از فقر روحى خود آگاهند، زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است. خوشا به حال ماتمزدگان، زیرا ایشان تسلى خواهند یافت. خوشا به حال فروتنان، زیرا ایشان مالک جهان خواهند شد. خوشا به حال کسانى که گرسنه و تشنة نیکى مطلقهستند، زیرا ایشان سیر خواهند شد. خوشا به حال رحمکنندگان، زیرا ایشان رحمت خواهند دید. خوشا به حال پاکدلان، زیرا ایشان خدا را خواهند دید. خوشا به حال کسانى که در راه نیکى جفا مىبینند، زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است. (متی۵: ۱ـ۱۰)
اما واى به حال شما ثروتمندان، شما ایام کامرانى خود را پشت سر گذاشتهاید. واى به حال شما که اکنون سیر هستید، گرسنگى خواهید کشید. واى به حال شما که اکنون مىخندید، ماتم خواهید گرفت و اشک خواهید ریخت. واى به حال شما وقتى همه از شما تعریف مىکنند! (لوقا۶: ۲۴ـ ۲۶)
شنیدهاید که گفته شده: «زنا مکن»؛ اما من به شما مىگویم: هرگاه مردى از روى شهوت به زنى نگاه کند، در دل خود با او زنا کرده است! پس اگر چشم راست تو باعث گمراهىات مىشود، آن را بیرون بیاور و دور بینداز؛ زیرا بهتر است که عضوى از بدن خود را از دست بدهى تا اینکه با تمام بدن به جهنم افکنده شوى. اگر دست راستت تو را گمراه مىسازد، آن را ببُر و دور بینداز؛ زیرا بهتر است که عضوى از بدن خود را از دست بدهى تا اینکه با تمام بدن به جهنم بیفتى.
انتقام
شنیدهاید که گفته شده: «چشم به عوض چشم، و دندان به عوض دندان»؛ اما من به شما مىگویم: به کسى که به تو بدى مىکند، بدى مکن و اگر کسى بر گونه راستت سیلى زد، گونة دیگر خود را به طرفش بگردان. هرگاه کسى تو را براى گرفتن قبایت به دادگاه بکشاند، عبایت را هم به او ببخش. هرگاه شخصى تو را به پیمودن یک میل راه مجبور نماید، دو میل با او برو.
دشمنان خود را دوست بدارید و براى کسانى که به شما جفا مىرسانند، دعا کنید. به این وسیله شما فرزندان پدر آسمانى خود خواهید شد؛ چون او آفتاب را بر بدان و نیکان یکسان مىتاباند و باران خود را بر درستکاران و بدکاران مىباراند. اگر فقط کسانى را دوست بدارید که شما را دوست دارند، چه اجرى دارید؟ مگر باجگیران همین کار را نمىکنند؟ (متی۵)
خدا و دارایى
هیچ کس نمىتواند بندة دو ارباب باشد؛ چون یا از اولى بدش مىآید و دومى را دوست دارد و یا به اولى ارادت پیدا مىکند و دومى را حقیر مىشمارد. شما نمىتوانید هم بندة خدا باشید و هم در بند مال؛ بنابراین به شما مىگویم: نه براى زندگى خود نگران باشید که چه بخورید و یا چه بیاشامید و نه براى بدن خود که چه بپوشید؛ زیرا زندگى از غذا، و بدن از لباس مهمتر است. به پرندگان نگاه کنید: آنها نه مىکارند، نه درو مىکنند و نه در انبارها ذخیره مىکنند، ولى خدا روزى آنها را مىدهد. مگر ارزش شما به مراتب از آنها بیشتر نیست؟
چرا براى لباس نگران هستید؟ به سوسن‌هاى صحرا نگاه کنید، آنها نه زحمت مىکشند و نه مىریسند؛ ولى بدانید که حتى سلیمان هم ـ با آن همه حشمت و جلال ـ مثل یکى از آنها آراسته نشد. پس اگر خدا علف صحرا را که امروز هست و فردا به تنور ریخته مىشود، این‌طور مىآراید، آیا شما را به مراتب بهتر نخواهد پوشانید؟ (متی۶: ۲۴ـ ۳۰)
درباره دیگران قضاوت مکنید تا مورد قضاوت قرار نگیرید. چرا پرِ کاهى را که در چشم برادرت هست مىبینى، ولى در فکر چوب بزرگى که در چشم خود دارى، نیستى؟!» (متی)
تفرقه
به شاگردان فرمود: «آیا گمان مىکنید من آمدهام تا صلح بر روى زمین برقرار کنم؟(لور۵۱ر۱۲) نیامدهام که صلح بیاورم، بلکه شمشیر! من آمدهام تا در میان پسر و پدر، دختر و مادر، عروس و مادرشوهر اختلاف بیندازم. هر که پدر یا مادر خود را بیشتر از من دوست داشته باشد، لایق من نیست؛ هر کس که دختر یا پسر خود را بیش از من دوست بدارد، لایق من نیست؛ هر که صلیب خود را برندارد و به دنبال من نیاید، لایق من نیست.» (متی۱۰: ۳۴ـ۳۸)
زاهد و باجگیر
عیسى براى کسانى که از نیکى خود مطمئن بودند و دیگران را از خود پستتر مىشمردند، این مثل را آورده، گفت: «دو نفر براى دعا به معبد رفتند؛ یکى فریسى۱ بود و دیگرى باجگیر. فریسى گفت: «اى خدا، تو را شکر مىکنم که مانند سایرین حریص و نادرست و زناکار و یا مانند این باجگیر نیستم. هفتهاى دو بار روزه مىگیرم، ده‌یکِ همه چیزهایى را که به دست مىآورم مىدهم…» اما آن باجگیر دور ایستاد و جرأت نگاهکردن به آسمان را نداشت، بلکه به سینه خود مىزد و مىگفت: «اى خدا، به من گناهکار ترحم کن!»
بدانید که این باجگیر بخشوده شده به خانه رفت و نه آن دیگرى. هر که خود را بزرگ نماید، خوار خواهد شد و هر که خود را فروتن سازد، سرافراز خواهد گردید… چه دشوار است ورود توانگران به ملکوت! رد شدن شتر از سوراخ سوزن، آسان‌تر است از وارد شدن توانگر به ملکوت! (لوقا۱۸: ۹ـ۲۴)
کارهاى غلط فریسیان و کاهنان
عیسى به مردم و شاگردان خود گفت:
چون کاهنان و فریسیان بر کرسى موسى نشستهاند، شما باید به هر چه آنها مىگویند، گوش دهید و مطابق آن عمل نمایید؛ اما از اعمال آنان پیروى نکنید؛ زیرا خود آنها آنچه مىگویند، نمىکنند! آنها بارهاى سنگین را مىبندند و بر دوش مردم مىگذارند، درحالى که خودشان حاضر نیستند براى بلندکردن آن بار، حتى انگشت‌شان را تکان دهند. هرچه مىکنند، براى تظاهر و خودنمایى است. دوست دارند در صدر مجالس بنشینند و در کنیسهها بهترین جا را داشته باشند و مردم در کوچهها به آنها سلام نمایند و «استاد» خطابشان کنند.
واى بر ریاکاران!
شما درهاى ملکوت را بر روى مردم مىبندید. خودتان وارد نمىشوید و دیگران را هم که مىخواهند وارد شوند، بازمىدارید. واى بر شما اى کاهنان و فریسیان ریاکار! شما مال بیوهزنان را مىبلعید و حال آنکه محض خودنمایى، نماز را طول مىدهید.
واى بر شما اى کاهنان و فریسیان ریاکار! دریا و خشکى را طى مىکنید تا کسى را بیابید که دین شما را بپذیرد و وقتى که موفق شدید، او را دوبرابر بدتر از خودتان سزاوار جهنم مىسازید. واى بر شما اى راهنمایان کور! شما از نعناع و شوید و زیره، ده‌یک مىدهید؛ اما مهمترین احکام شریعت را که عدالت و رحمت و صداقت است، نادیده گرفتهاید.
واى بر شما اى کاهنان و فریسیان ریاکار! شما مقابر پیامبران را مىسازید و بناهایى را که به یادبود مقدسان ساخته شده، تزیین مىکنید و مىگویید: «اگر ما در زمان پدران خود زنده بودیم، هرگز با آنان در قتل پیامبران شرکت نمىکردیم.» به این ترتیب تصدیق مىکنید که فرزندانِ کسانى هستید که پیغمبران را به قتل رسانیدهاند. پس بروید و آنچه پدرانتان شروع کردند، به اتمام رسانید!
اى ماران، اى افعىزادگان! شما چگونه از مجازات دوزخ مىگریزید؟ به این جهت من انبیا و حکما و علما را براى شما مىفرستم؛ اما شما بعضى را مىکشید و مصلوب مىکنید و بعضى را هم در کنیسههایتان تازیانه مىزنید و شهر به شهر مىرانید. از اینجهت خون همه نیکمردان خدا که بر روى زمین ریخته شده، بر گردن شما خواهد بود؛ از هابیل معصوم گرفته تا زکریا ـ فرزند برخیا ـ که او را در بین اندرون مقدس معبد و قربانگاه کشتید. به شما مىگویم: گناه تمام این کارها به گردن این نسل خواهد بود!
وای بر اورشلیم
اى اورشلیم، اى اورشلیم! اى شهرى که پیامبران را به قتل رسانیدى و رسولانى را که به نزد تو فرستاده شدند، سنگسار کردى! چه بسیار اوقاتى که آرزو کردم مانند مرغى که جوجههایش را به زیر پر و بال خود جمع مىکند، فرزندان تو را به دور خود جمع کنم؛ اما تو نخواستى. اکنون خانة شما متروک به شما واگذار خواهد شد و بدانید که دیگر هرگز مرا نخواهید دید تا روزى که بگویید: «مبارک است کسى که به نام خداوند مىآید.» (متی۲۳)
پیشگویى آخرالزمان
در حالى که عیسى از معبد خارج مىشد، شاگردانش توجه او را به بناهاى معبد جلب نمودند. عیسى گفت: «آیا این بناها را نمىبینید؟ یقین بدانید که هیچ سنگى از آن بر سنگ دیگر باقى نخواهد ماند، بلکه همه فرو خواهد ریخت.» وقتى عیسى در روى کوه زیتون نشسته بود، شاگردانش گفتند: «به ما بگو کى این امور واقع خواهد شد و نشانه آمدن تو و رسیدن آخرالزمان چه خواهد بود؟» عیسى جواب داد:
مواظب باشید که کسى شما را گمراه نسازد؛ زیرا بسیارى به نام من خواهند آمد و خواهند گفت: «من مسیح هستم» و بسیارى را گمراه خواهند کرد. زمانى مىآید که شما صداى جنگها را از نزدیک و اخبار مربوط به جنگ در جاهاى دور را خواهید شنید. هراسان مشوید، چنین وقایعى باید رخ دهد، اما پایان کار هنوز نرسیده است؛ زیرا ملتى با ملت دیگر و دولتى با دولت دیگر جنگ خواهد کرد و قحطىها و زمینلرزهها در همه جا پدید خواهد آمد. اینها همه مثل آغاز درد زایمان است.
در آن وقت شما را براى شکنجه و کشتن تسلیم خواهند نمود و… بسیارى ایمان خود را از دست خواهند داد و یکدیگر را تسلیم دشمن نموده، از هم متنفر خواهند شد. پیامبران دروغین زیادى برخواهند خاست و بسیارى را گمراه خواهند نمود و شرارت به قدرى زیاد مىشود که جمعیت آدمیان نسبت به یکدیگر سرد خواهد شد. (متی۲۴: ۱ـ۱۲) برادر، برادر را تسلیم مرگ خواهد کرد و پدرْ فرزند را. فرزندان علیه والدین خود طغیان خواهند کرد و آنان را به کشتن خواهند داد (مرقس۱۲ر۱۳)؛ اما هر کس تا آخر پایدار بماند، نجات خواهد یافت و این مژده ملکوت الهى در سراسر جهان اعلام خواهد شد تا براى همه ملتها شهادتى باشد و آنگاه پایان کار فرا مىرسد. (متی۲۴: ۱۳ـ۱۴)
اما هر وقت اورشلیم را در محاصره لشکرها مىبینید، بدانید که ویرانى آن نزدیک است. در آن موقع کسانى که در یهودیه هستند، باید به کوهستان‌ها بگریزند و آنانى که در خود شهر هستند، باید آن را ترک کنند و کسانى که در حومه شهر هستند، نباید وارد شهر شوند؛ چون این است آن زمان مکافات، در آن زمان که تمام نوشتههاى کتاب مقدس به حقیقت خواهد پیوست. واى به حال زنانى که در آن روزها باردار یا شیرده هستند؛ چون پریشان‌حالى شدیدى در این زمین رخ خواهد داد و این قوم مورد خشم و غضب الهى واقع خواهد شد. آنان به دَم شمشیر خواهند افتاد و به اسارت به تمام کشورها خواهند رفت. (لوقا۲۱: ۲۰ـ ۲۳)
اگر خداوند آن روزها را کوتاه نمىکرد، هیچ جاندارى جان سالم به در نمىبرد؛ اما به خاطر برگزیدگان خود آن روزها را کوتاه کرده است؛ پس اگر کسى به شما بگوید: «نگاه کن مسیح اینجا و یا آنجاست»، باور مکنید. مسیحها و پیامبران دروغین ظهور خواهند کرد و چنان معجزاتى خواهند نمود که اگر ممکن باشد، برگزیدگان خدا را گمراه کنند. مواظب خودتان باشید، من شما را از همه این چیزها قبلا با خبر کردهام. (مرقس۱۳: ۲۰ـ۲۳) اگر به شما بگویند که: «او در بیابان است»، به آنجا مروید و اگر بگویند که: «در اندرون خانه است»، باور مکنید. ظهور پسر انسان مانند ظاهرشدن برق لامع از آسمان است که وقتى از شرق ظاهر شود، تا غرب را روشن مىسازد.
به محض آنکه مصیبت آن روزها به پایان برسد، خورشید تاریک خواهد شد و ماه دیگر نور نخواهد داد، ستارگان از آسمان فرو خواهند ریخت و قدرت‌ها متزلزل خواهند شد. پس از آن، علامت پسر انسان در آسمان ظاهر مىشود و همه ملل عالم سوگوارى خواهند کرد و پسر انسان را خواهند دید که با قدرت و جلال عظیم بر ابرهاى آسمان مىآید. شیپور بزرگ به صدا خواهد آمد و او فرشتگان خود را مىفرستد تا برگزیدگان خدا را از چهارگوشة جهان و از کرانههاى فلک جمع کنند. وقتى تمام این چیزها را مىبینید، بدانید که آخر کار نزدیک است، بلکه بسیار نزدیک است. (متی۲۴: ۲۹ـ ۳۳)
اما از آن روز و ساعت هیچ کس خبر ندارد… هوشیار و آگاه باشید، شما نمىدانید آن زمان کى مىآید. آمدن آن روز مانند شخصى است که به سفر رفته و خانه خود را به خادمان سپرده است تا هر کس کار خود را انجام دهد و به دربان سپرده است که گوش به زنگ باشد؛ پس بیدار باشید، چون نمىدانید که صاحبخانه کى مىآید. مبادا او ناگهان بیاید و شما را در خواب ببیند! آنچه را به شما مىگویم، به همه مىگویم: بیدار باشید. (مرقس۱۳: ۳۲ـ ۳۷)
شام آخر عیسى با حواریان سر سفره نشست. (لور۱۴ر۲۲) عیسى برخاست و حولهاى به کمر بست. بعد از آن در لگنى آب ریخت و شروع کرد به شستن پاهاى شاگردان و خشک کردن آنها. بعد از آنکه پاهاى آنان را شست، لباس خود را پوشید و دوباره سر سفره نشست، از آنها پرسید: «آیا فهمیدید براى شما چه کردم؟ شما مرا استاد خطاب مىکنید. پس اگر من که استاد شما هستم، پاهاى شما را شستهام، شما هم باید پاهاى یکدیگر را بشویید.» (یوحنا۱۳: ۴ـ۱۴)
در میان شاگردان بحثى درگرفت که: «کدام یک در میان آنان از همه بزرگتر محسوب مىشود؟» عیسى فرمود: «بزرگترین شخص در میان شما، باید به صورت کوچکترین درآید و رئیس باید مثل نوکر باشد. هر که یک کیسه دارد، بهتر است که آن را با خود بردارد و همین طور کولبارش را، و چنانچه شمشیر ندارد، قباى خود را بفروشد و شمشیر بخرد. (لوقا۲۲) یکدیگر را دوست بدارید. اگر نسبت به یکدیگر محبت داشته باشید، همه خواهند فهمید که شاگردان من هستید. (یوحنا۱۳: ۳۳ـ ۳۵)
پشتیبان دیگر
اگر مرا دوست دارید، دستورهاى مرا اطاعت خواهید کرد و من از خدا درخواست خواهم کرد و او پشتیبان دیگرى به شما خواهد داد که همیشه با شما بماند؛ یعنى همان روح راستى که جهان نمىتواند بپذیرد؛ زیرا او را نمىبیند و نمىشناسد؛ ولى شما او را مىشناسید، چون او پیش شما مىماند و در شما خواهد بود. جهان دیگر مرا نخواهد دید؛ اما شما مرا خواهید دید و چون من زندهام، شما هم خواهید زیست. این چیزها را وقتى هنوز با شما هستم، مىگویم؛ اما پشتیبان شما که خدا به نام من خواهد فرستاد، همه چیز را به شما تعلیم خواهد داد و آنچه را به شما گفتهام، به یادتان خواهد آورد. من مىروم؛ ولى نزد شما برمىگردم. (یوحنا۱۴)
رفتن من براى شما بهتر است؛ زیرا اگر من نروم، پشتیبانتان پیش شما نمىآید؛ اما اگر بروم، او را نزد شما خواهم فرستاد. وقتى او مىآید، جهان را در مورد گناه و عدالت و مکافات متقاعد مىسازد. گناه را نشان خواهد داد، چون به من ایمان نیاوردند، عدالت را مکشوف خواهد ساخت… چیزهاى بسیارى هست که باید به شما بگویم، ولى شما فعلا طاقت شنیدن آنها را ندارید. در هر حال، وقتى او که «روح راستى» است، بیاید، شما را به تمام حقیقت رهبرى خواهد کرد؛ زیرا از خود سخنى نخواهد گفت، بلکه فقط درباره آنچه بشنود، سخن مىگوید و شما را از امور آینده باخبر مىسازد. او مرا جلال خواهد داد. من از نزد خدا آمدم و به جهان وارد شدم و اکنون جهان را ترک مىکنم و به سوى خدا مىروم.» (یوحنا۱۶: ۷ـ ۲۸)
۱- گروهی از زاهدان که به‌تدریج نماد ریاکاری تلقی شدند.
منبع: روزنامه اطلاعات
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید