شاهنامه فردوسی و موسیقی/ حسینعلی ملاح

1396/2/25 ۱۱:۱۰

به فرمان سرداری هوشمند و زورمند به نام ابو منصور طوسی، دانشمندانی چند گماشته می شوند تا تاریخ ایران پیش از اسلام را به زبان پارسی دری بنویسند. نگارش این تاریخ در محرم سال 346 ه. به پایان می رسد که امروزه از آن به نام شاهنامۀ ابو منصوری یاد می شود.

به فرمان سرداری هوشمند و زورمند به نام ابو منصور طوسی، دانشمندانی چند گماشته می شوند تا تاریخ ایران پیش از اسلام را به زبان پارسی دری بنویسند. نگارش این تاریخ در محرم سال 346 ه. به پایان می رسد که امروزه از آن به نام شاهنامۀ ابو منصوری یاد می شود.

شادروان استاد مجتبی مینوی بر این رای بود که « غیر از این کتاب، شاهنامه های دیگری نیز بوده است از آن جمله شاهنامه ای به نثر و انشای ابوالمؤید بلخی و شاهنامۀ ابو علی محمد بن احمد بلخی و شاهنامۀ منظوم مسعودی مروزی» (دیباچۀ رستم و سهراب، انتشارات بنیاد شاهنامه، ص60). دقیقی شاعر که به ظاهر تا حدود 365 ه. زنده بوده، بر آن می شود شاهنامۀ ابومنصوری را به نظم درآورد « و محتمل است که از ابتدای پادشاهی گشتاسپ آغاز کرده باشد و نزدیک به هزار بیتی منظوم کرده و سپس به دست بندۀ خویش کشته شده باشد.»

نشر دانش مهر و آبان 1369 شماره 60

دریافت مقاله

منبع: پرتال جامع علوم انسانی