ملک الشعرا بهار / حبیب یغمایی

1396/2/2 ۱۳:۵۲

دربارۀ پسران بهار مطلب را ناتمام نگذارم که هوشنگ پسر بزرگ بهار بعد از تحصیلات عالیه در هندوستان، به آمریکا رفت و در آن جا زن گرفت و بکلی ایران را ترک گفت. مهرداد بهار، پسر دیگرش، که در دانشکدۀ ادبیات درس می خواند چندی گرفتاری هایی پیدا کرد و اکنون برای تکمیل معلومات خود به اروپا رفته است.

در قصیدۀ دیگر هم که در مجلۀ یغما به چاپ رسیده، در وصف فرزندان خود می فرملید:

شکر که شد دامنم از ننگ دور

شکر که امد دلم از کین عری

دارم فرزندی «هوشنگ» نام

شکر لله زمعایب بری

وز پس هوشنگ، چهار دگر

«مامی» و «مهری» و «ملکی» و «پری»

مادر ایشان چه بود؟ کهکشان

آنکه به اجرام کند مادری

گر به طبیعت بگذاریش باز

مز غم خرج بچگان بگذری

همچو ره کاهکشان از نجوم

خانه کند پر مه و پر مشتری...

دربارۀ پسران بهار مطلب را ناتمام نگذارم که هوشنگ پسر بزرگ بهار بعد از تحصیلات عالیه در هندوستان، به آمریکا رفت و در آن جا زن گرفت و بکلی ایران را ترک گفت. مهرداد بهار، پسر دیگرش، که در دانشکدۀ ادبیات درس می خواند چندی گرفتاری هایی پیدا کرد و اکنون برای تکمیل معلومات خود به اروپا رفته است.

بهار در اوایل جوانی در مشهد زن گرفته و فرزندی آورده که زن جوان و فرزند نوزادش مرده اند. بعدها در تهذان از شاهزادگان قاجار، سودابۀ بهار را به همسری برگزیده است. از این خانم، هفت فرزند دارد: دو پسر و پنج دختر.

یغما، سال یازدهم، دی 1337، شماره 10 (پیاپی 126)

دریافت مقاله

منبع: پرتال جامع علوم انسانی