دور از انتزاع همراه با اجتماع / غلامحسین امیرخانی

1395/6/31 ۰۷:۴۸

سخت است درباره فریدون مشیری و اشعارش صحبت کرد اما از شخصیت او حرفی به میان نیاورد. مشیری از جمله شاعرانی به شمار می‌آید که میان سروده‌ها و شخصیتش پیوندی قابل توجه برقرار است؛ آن طور نبود که شعری برخلاف تفکر و ذات فطری خود بگوید. از سوی دیگر مشیری شاعری سرزنده و شاد بود؛ درست برخلاف بسیاری از شاعران بزرگ کشورمان که جایگاه والایی در شعر و ادب این سرزمین دارند اما محزون و غمگین هستند.

به یاد نودمین سالروز تولد فریدون مشیری

سخت است درباره فریدون مشیری و اشعارش صحبت کرد اما از شخصیت او حرفی به میان نیاورد. مشیری از جمله شاعرانی به شمار می‌آید که میان سروده‌ها و شخصیتش پیوندی قابل توجه برقرار است؛ آن طور نبود که شعری برخلاف تفکر و ذات فطری خود بگوید. از سوی دیگر مشیری شاعری سرزنده و شاد بود؛ درست برخلاف بسیاری از شاعران بزرگ کشورمان که جایگاه والایی در شعر و ادب این سرزمین دارند اما محزون و غمگین هستند. او دائم در تلاش بود تا مسائلی که هر یک از ما به سادگی از کنار آنها عبور می‌کنیم را به زیبایی در اشعارش به تصویر بکشد. اگر بحث از طلوع خورشید می‌شد او نیازی به فکر کردن برای تجسم این بخش از جهان خلقت نداشت چراکه همواره تمام این زیبایی‌ها جلوی چشمانش بود. از سویی دیگر مشیری هیچگاه خودبزرگ بین نبود و شاید به همین دلیل هم توانست دوستداران بسیاری داشته باشد. مشیری از منظر ادبی در زمره شاعران نواندیش کلاسیک قرار می‌گیرد اما اگر از دسته ‌بندی‌های ویژه شعر و ادبیات بگذریم او به قدری با زندگی مردم و شرایط اجتماعی روزگارش درآمیخته بود که هیچگاه از مردم دور نبود. او علاوه بر این تیزبینی، از استعداد و نبوغ فوق‌العاده‌ای هم برخوردار بود که منجر به ماندگاری نام و اشعارش شد. مشیری یکی از شاعران بنام روزگار معاصر است؛ شاعری که نگاه مهربانانه‌ای به زندگی داشت و بیشتر از آنکه در فضاهای انتزاعی باشد در اجتماع بود آنچنان که رد پای این همدلی در سروده‌هایش نیز دیده می‌شود؛ شاعری که شاید مانند او دیگر براحتی در هر دوره‌ای تکرار نشود.

 روزنامه ایران