اخبار و گزارش

شایگان اگرچه گفته همواره در گم‌آباد زندگی کرده‌ اما همیشه به خانه تکانی ذهنی دعوت کرده و معتقد است ما باید هر مفهومی را سر جای خودش و در متن فرهنگی خاص خودش بنشانیم و با هم قاطی نکنیم

داریوش شایگان سخت عاشق ایران بود. به درد ایران مبتلا بود. دغدغه‌ی دائمی فکری‌اش سرنوشت ایران بود تا آخر از جست‌وجوی معنا دست نکشید و بر در معنویت کوفت، اما گویی حلقه‌ی اقبال ناممکن می‌جنبانید تا آخرین نفس، بی‌قرار و ناآرام بود و در فاصله‌ی کهکشانی معنویت و پوچ‌انگاری و در تک‌وپو و سعی و هروله بود.برای دوستی ارزش و اهمیت فراوان قائل بود و برای ایجاد و یا حفظ و یا تعمیق دوستی هر کاری می‌کرد

چگونه متفکران عصر روشنگری از مونتسکیو تا ولتر به ایران می‌نگریستند؟ کتاب «ایران و عصر روشنگری»، مجموعه‌ای خواندنی از مقالات تخصصی، پرده از تعاملات فکری پیچیده میان ایران و اروپا در یکی از مهم‌ترین بزنگاه‌های تاریخ اندیشه برمی‌دارد و روایت‌های اروپامحور را به چالش می‌کشد.

اهمیت کتاب «مکاتب تفسیری در فقه امامیه» غیر از اطلاعات مهم درباره فقه شیعه و بیان روان و شیوای آن، شیوه ارائه مطلب است. محقق داماد و پورمحمدی کوشیده‌اند از منظری نو و مطابق با رویکردهای جدید،‌ فقه شیعه را روایت کنند و تفاوت دیدگاه‌ها را با رهیافت‌های جدید نشان دهند.

بسیاری از سنت‌ها و آیین‌های مردم ایران یادگاری از گذشته‌های دور این کشور است. امروز نیز از پس سپری شدن هزاران سال، ایرانیان در سرتاسر جهان به مانند گذشته، همچنان به نوروز عشق می‌ورزند و آن را با شکوه جشن می‌گیرند.

جرمی بلک در کتاب «تاریخچه تاریخ» به دنبال احیا و بازتعریف پندارهای ما از تاریخ است. او در این مسیر، گویی تار و پود تاریخ را از نو می‌بافد. روایت‌هایی که از گذشته می‌گوییم، تار و پود فرهنگ‌های بشری را تشکیل می‌دهند.

سیزده نوروزی برابر با روز تیر ایزد و ماه فروردین، از کهن آیین‌های نیاکان ایران است که از هزاره‌های دور به نیکی پاس داشته شده است.

نغمه‌های پارسی از دل تاریخ برخاسته‌اند و با آوای شاعرانی چون حافظ، سعدی و مولانا، نه‌تنها سرزمین ایران را درنوردیده‌اند، بلکه مرزها را شکسته و در گوش جان جهانیان طنین‌انداز شده‌اند. شعر فارسی، این میراث بی‌بدیل، با عطر عرفان و حکمت، ادبیات جهان را مسحور خود کرده است.

کوروش کمالی سروستانی، پژوهشگر و رئیس موسسه آموزش عالی حافظ گفت: آنچه که تاکنون «حافظ‌نامه» را از دیگر شروح ممتاز کرده در وهله نخست آن است که خرمشاهی شعر حافظ را از دریچه‌ باورداشت‌های خویش تأویل نکرده است.

توشیهیکو ایزوتسو ایرانشناس و اسلام‌شناس ژاپنی بود که دلبستگی شدیدی به فرهنگ ایران و زبان فارسی داشت و تالیفات بسیاری نیز در این زمینه از خود برجای گذاشت.