مسألة بقاء الاعیان الثابتة

از صالح بن عبدالكریم، به خواهش یكی از دوستان، به نام امیر بن امیر، عبدالرحمان پاشا بن محمود پاشا، در گزارش مسئلة دشوار «بقاء الاعیان الثابتة علی عدمها» با دید عرفانی. و در آن از «فصوص» ابن عربی و «فص حكمة روحیة فی كلمة روحیه یعقوبیه» بهره میگیرد. 
آغاز:   الحمدلله الذی جعل فیضه المقدس شاملاً لكل موجود... و بعد، فقد یقول المحتاج... صالح بن عبدالكریم. 
انجام:   و ارتباطه بها صفة الوجود، كما مر و عند المعتزلة یثبت لهم الوجود الاصلی و یتصف بالوجود الاصلی. تم. (سپس) المسئلة الغامضة هی بقاء الاعیان الثابتة علی عدمها مع تجلی الحق باسمه النّوار، ای الوجود الظاهر فی صورها و ظهوره باحكامها... و هذا ام كشفی ذوقی و ینبو عنه الفهم و یا باه النقل و العقل.