وفات حضرت خدیجه(س) (10بعثت)

حضرت خدیجه‏ ی كبری(س) كه از زنان نامدار و ثروتمند قریش بود پانزده سال قبل از بعثت با پیامبر اسلام(ص) ازدواج كرد. این بانوی بزرگوار اولین فردی بود كه به رسالت پیامبر ایمان آورد و با تمام توان و ثروت خود به یاری دین اسلام برخاست. وجود حضرت خدیجه برای پیامبر اسلام به قدری اهمیت داشت كه پیامبر اكرم(ص) رحلت این بانوی بزرگ را مصیبتی عظیم خواند و سال رحلت حضرت خدیجه و حامی بزرگ دیگر خود یعنی حضرت ابوطالب را عام الحزن یعنی سال اندوه نامید، زیرا ابوطالب عموی پیامبر نیز در همان سال وفات یافته بود. پیامبر اكرم(ص)، حتی سال‏ها پس از رحلت آن بانوی بزرگوار، از ایشان به خوبی و نیكی یاد می‏كرد و او را ستایش می‏نمود. آن حضرت در جواب كسی كه به پیغمبر گفت: خداوند، بهتر از خدیجه را به تو عوض داده است، فرمود: "سوگند به خدا كه خداوند، مرا بهتر از او عوض نداده است. او به من ایمان آورد، هنگامی كه مردم كفر ورزیدند و مرا تصدیق كرد، آنگاه كه مردم مرا تكذیب كردند و با مال خود مرا یاری نمود، آنگاه كه مردم، مرا محروم ساختند و پروردگار، مرا تنها از میان زنان، از او به ولادت فرزند روزی داد." ام المؤمنین خدیجه(س) به هنگام وفات 65 سال داشت.