پرسش اساسی این جستار ناظر به این مطلب است که چگونه می توان نظریه معناداری نزد ملاصدرا را طراحی کرد.
.jpg)
چکیده: پرسش اساسی این جستار ناظر به این مطلب است که چگونه می توان نظریه معناداری نزد ملاصدرا را طراحی کرد. جستار حاضر می کوشد تا پس از اشاره به نکات روشی هم چون بیان نسبت سمانتیک، متافیزیک، و معرفت شناسی بر اساس اصل «درستی تفکیک و نادرستی تقدیم» و نیز تفکیک های سه گانه میان زبان طبیعی و زبان منطقی، تعیین کوچک ترین واحد معناداری، و نقش فاعل شناسا در معناداری به نظریه معناداری نزد صدرالمتألهین نزدیک شود. از جمله نتایج جستار حاضر می توان به ترجیح زبان منطقی بر زبان طبیعی مبتنی بر عقل منطقی و برهانی، تعیین واژه و جمله به منزله کوچک ترین واحد های معناداری مبنی بر نظریه لحاظ ها و عدم دخالت فاعل شناسا مبتنی بر نقش اعدادی و نظریه صدور و جعل ثانی اشاره کرد.
کلمه های کلیدی:
• صدور
• معناداری
• فاعل شناسا
• تفکیک
• تقدیم
• کوچک ترین واحد معناداری
• لحاظ
• جعل ثانی
منطق پژوهی سال ششم پاییز و زمستان 1394 شماره 2 (پیاپی 12)
دریافت مقاله
منبع: پرتال جامع علوم انسانی