اخبار

در زمانه كثرت صداها كه هر كس امكان آن را دارد از طریق گوشی تلفنش كلمات و جملاتی را در عرصه عمومی مطرح كند، آیا «شعر» امكان پیدا می‌كند و مهم‌تر اینكه آیا حتی اگر افراد مدعی شوند، آنچه می‌گویند و منتشر می‌كنند، «شعر» است، آیا این امر اهمیت و اثری دارد و می‌توان به آن امید بست؟ آیا امكان عاملیت و خودآیینی در حیطه زبان هست؟ آیا از دل هیاهوی صداهای در هم، معنایی خلق می‌شود؟

«قبل از هر چیز باید بگویم که من نه قصد دارم و نه صلاحیتش را که درباره ارزش ادبی آثار هدایت حرف بزنم... لیکن از آن‌رو درباره هدایت سخن می‌گویم که او صرفا یک نویسنده نیست، بلکه به‌نحوی سایه سنگین شبح و یا بهتر بگویم اشباحش هنوز بر دوش ما و بر دوش فرهنگ ما است».