اخبار

پیشتر در همین کانال(كانال فنّ ادبيّات: @fanneadab)، نه فقط از "خطر"، بلکه از "واقعیّت" نابودی تدریجی فارسی دری نوشته‌ام. این اتّفاق در تاریخ زبان‌ها، و ازجمله در تاریخ زبان‌های ایرانی، نه‌تنها بی‌سابقه نیست، بلکه ظاهراً عمر فارسی دری بیش از سایر زبان‌های ایرانی هم بوده‌است.

بنا به یک اصل کلی، زبان در نزد هر قوم وسیله بیان مقصود و تفهیم و تفهم است؛ ولی زبان فارسی دری نقشی افزون‌تر از این ایفا کرده است.

عصر ساسانی از درخشان ترین دوران های فرهنگی ایران پیش از اسلام است. اگر چه بسیاری از آثار مکتوب آن دوره بر جای نمانده، هنوز در معدود کتاب های بازمانده به زبان پهلوی (فارسی میانه)- که بیشتر آنها پس از دوره ساسانی و در سده های سوم و چهارم هجری تالیف نهایی یافته اند- و نیز در لابه لای کتاب های نویسندگان دوره اسلامی می توان از پیشرفت های علمی آن دوره و نیز از گام هایی که در راه واژه گزینی برداشته شده بود آگاهی یافت.