بانکداری مدرن و مستقل در تاریخ معاصر ایران، پدیده‌ای است که سابقه چندان درازی ندارد. اولین بانک‌های جدید و مدرن در اواخر دوران قاجار پا به عرصه وجود گذاشتند، اما به دلیل سلطه بیگانگان از جمله روسیه تزاری و انگلیس بر عملکرد آنها، تمام فعالیت‌ها و منافع مالی آن بانک‌ها میان استعمارگران تقسیم می‌شد. [رک: سایه سنگین بانکداری خارجی بر اموال ایرانیان] بااین‌حال تلاش‌ها برای ایجاد بانکی مستقل از بیگانگان از همان ابتدا آرزوی بسیاری از مردم و گروه‌های مختلف بود و در اولین مجلس شورای ملی نیز مطرح شد که البته به دلایلی تحقق نیافت.
با خروج مستشاران مالی امریکا به ریاست دکتر میلسپو از ایران، راه برای استخدام متخصصان و مستشاران آلمانی در مؤسسات مالی و بانکی ایران گشوده شد، دولت ایران برای برقراری روابط مالی و تجاری بیشتر متوجه یک نیروی سوم یعنی آلمان شد، در این زمینه هم ایران و هم آلمان ها راغب بودند تا آلمان‌ها نقش فعال تری در ایران ایفا کنند و آلمان نیز علاقه داشت که نفوذ انگلستان و روسیه در ایران محدود شود.
با پیدایش جوامع متمدن بشری و خصوصاً با اختراع پول و سکه، پیدایش ساختارهای جدید در جامعه ناگزیر بود. مقوله بانک به صورت نوین در ایران سابقه‌ای صد ساله، ولی به‌صورت‌های ابتدایی سابقه‌ای بس طولانی دارد. در ایران باستان از دوره هخامنشیان نشانه‌هایی از مؤسسات بانک مانند امروزی در دست است. سازمان«برادران موارشو ازنیپ پور» و بانک «اجی بی» از نخستین مؤسسات از این دست در آن دوره هستند. در الواح بابلی نیز برای مثال اسنادی از انتقال پول از بابل به لارسا وجود دارد.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید