اخبار

در ایران یک پهلوان رویین‌تن می‌شناسیم و آن اسفندیار است که تفصیل کارش در شاهنامه آمده‌است. چون قهرمان دین بهی و کمربستۀ زرتشت است، هیچ سلاحی بر تنش کارگر نمی‌افتد.

استاد اسفندیار احمدیه، نقاش روایات مذهبی، ماجراهای حماسی، كار و معیشت مردمان كوی و برزن، ابعاد متعددی از نگاه به جهان را از خود به یادگار گذاشته است. ازجمله، به مناظر طبیعی متعدد از چشم‌اندازهای اطراف تهران و سایر نقاط ایران پرداخته است؛ مناظری گاه واقع نمایانه و اغلب خیالی.

از مطالعۀ زندگی معروف ترین ایزدان گیاهی در روایات اساطیری ملل مختلف (دوموزی / تموز، آتیس، آدونیس، دیونیزوس، ازیریس، بعل، پرسفون، بالدر) و نمودهای حماسی / انسانی آنها (رام، حضرت عیسی(ع) و سیاوش) هجده ویژگی و بن مایۀ مشترک به دست می آید که آنها را می توان الگوی سرگذشت خدایان نباتی نامید.

در ایران یک پهلوان رویین تن می شناسیم و آن اسفندیار است که تفصیل کارش در شاهنامه آمده است. چون قهرمان دین بهی و کمر بستۀ زرتشت است، هیچ سلاحی بر تنش کارگز نمی افتد.

دو همتای آشیل و هکتور، یعنی اسفندیار و رستم در حماسه بزرگ منظوم ایرانی، شاهنامه فردوسی (سده ۴ ه) نقش مهمی دارند. شباهت های بین کارکرد آشیل و اسفندیار از یک سو، و هکتور و رستم از سوی دیگر اتفاقی نیست. مقاله حاضر در صدد روشن شدن این نکته است که حکومت یونانی باختر (بلخ) در شمال شرقی ایران نخست در ماوراالنهر و بلخ در طول ۲۵۰۰ تا ۱۳۰ پ.م.، و آنگاه در دره سند از ۱۹۰ تا ۵۰ پ.م.، و بعد در دوره پادشاهان سلوکی از ۳۱۲ تا ۱۳۵ پ.م. باعث تاثیرات فرهنگی ماندگار یونانی در ایران زمین شد. یکی از این تاثیرات در سوگنامه “رستم و اسفندیار” دیده می شود

رویین­ تنی، یعنی داشتن بدنی نیرومند و محکم که ضربت اسلحه بر آن کارگر نباشد.[1] مفهوم دیگر رویین­ تنی آن است که یکی بتواند برتر از دیگران قرار گیرد. آدمیان تا زمانی که بتوانند همدیگر را زخم بزنند و از پای در بیاورند، با هم برابرند. اگر در میان آنان کسی پیدا شود که ضربه­ ی هلاک بر او کارگر نیفتد، از همه­ی آنها برتر می­شود و بدین­گونه واجد صفت قهرمان بی­ همتا می­ گردد که تجسم آن یکی از نیازهای روانی بشر بوده است.[2] از این رو، رویین­ تن کسی است که هیچ ضربه­ ای بر او اثر ندارد، نیروهای مافوق طبیعی او را شکست ­ناپذیر کرده­­ اند و فقط یک نقطه از بدن او رویینه نیست، یعنی یک نقطه نقص و ضعف دارد.