وجود فرهنگ پیش از تاریخ بین النهرینی در محوطه تاریخی حوضیان

1394/6/8 ۱۲:۲۶

بقایای زندگی موقت و گذری و وجود مواد فرهنگی اعم از سفالینه ها در محوطه تاریخی حوضیان معرف یک فرهنگ پیش از تاریخی بین النهرینی است که توسط کوچروان تردد کننده بین خوزستان و مناطق زاگرس مرکزی در منطقه پراکنده شده است .

بقایای زندگی موقت و گذری و وجود مواد فرهنگی اعم از سفالینه ها در محوطه تاریخی حوضیان معرف یک فرهنگ پیش از تاریخی بین النهرینی است که توسط کوچروان تردد کننده بین خوزستان و مناطق زاگرس مرکزی در منطقه پراکنده شده است .

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، یوسف فلاحیان سرپرست هیأت بررسی و شناسایی آثار فرهنگی تاریخی محوطه تاریخی حوضیان این مطلب را در نشست گزارش به همکار که در پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری برگزار شد مطرح ساخت و افزود :این امر نشان می دهد این محل یک حلقه ارتباطی بین جنوب غربی ایران، زاگرس مرکزی و مرکز فلات ایران بوده است .

او افزود: از سال 1379که ساخت سد حوضیان در مسیر رودخانه ماربره آغاز شده است به جز یک بررسی مختصر که برای تشکیل پرونده های ثبتی آثار در منطقه صورت گرفت هیچ اقدامی برای مطالعات باستان شناسی در این حوزه انجام نشده بود .

فلاحیان با اشاره به اینکه محوطه تاریخی حوضیان یک منطقه بسیار مهم از شهرستان الیگودرز را تشکیل می دهد تصریح کرد که این حوزه هرچند کوچک به احتمال زیاد یکی از مقاصد ییلاقی کوچروان ایل بختیاری در طول دوران تاریخی و پیش از تاریخی بوده است.

او خاطر نشان ساخت که بنظر می رسد با توجه به قرار گرفتن محوطه قلندران در کناره رودخانه پرآب و مراتع مساعد ، این محوطه در پیش از تاریخ توسط اقوام کوچروی بدون برپایی معماری مستحکم مورد استفاده و استقرار قرارگرفته و یا حداقل به دلیل واقع شدن در گذرگاه کوچروان هرساله چند روزی کاروان در آنجا اطراق می کرده است.

به گفته فلاحیان بازتاب بقایای زندگی موقت و گذری و وجود مواد فرهنگی اعم از  سفالینه ها در این محوطه معرف یک فرهنگ پیش از تاریخی بین النهرینی است.

او خاطرنشان ساخت که بنابراین این فرهنگ بیش از همه توسط کوچروان تردد کننده بین خوزستان و مناطق زاگرس مرکزی در منطقه پراکنده شده و این محل نقش یک حلقه ارتباطی بین جنوب غربی ایران، زاگرس مرکزی و مرکز فلات ایران را به عهده داشته است .

این باستان شناس تصریح کرد: ساده پنداری است که تصور شود این فرهنگ تنها در میان کوچروان در منطقه باقی مانده باشد، کوچروان به احتمال زیاد در وهله نخست عامل چنین تبادلات فرهنگی بوده اند لیکن این فرهنگ در میان یکجانشینان حوزه با توجه به بقایای تپه چغابنه نیز دیده می شود.

او با اشاره به وجود دو گورستان در این محوطه تاریخی اظهار داشت: گورستان حوضیان در برگیرنده تدفین عصرآهن و گورستان بای کو در برگیرنده تدفین عصر مفرغ در واقع تأئیدی بر نقش عامل زیست محیطی بر تشکیل استقرار های کوچ نشینی و یکجانشینی ، نوع معیشت و نوع بقایای به یادگار مانده از آن دوران هستند.

به گفته وی، گورستان حوضیان در واقع بر یک سنت نانوشته عصرآهنی که معمولا بر پایه زندگی دامپروری رواج داشته تاکیدی بر رواج زندگی دامپروری در این ناحیه در دوران آغاز تاریخی دارد .

در حالیکه گورستان بای کو بقایای گورهایی بنظر از دوران مفرغ را در خود جای داده است که در نزدیکی آن بقایای تپه ای عظیم با در بر داشتن بقایای استقراری مخصوصاً از دوران مفرغ دیده می شود.

فلاحیان اظهار داشت : آنچه از بررسی بقایای آثار حوضیان 2و 3 و 5 (استقرارگاههای روستایی) استنباط می شود این است که کناره رودخانه و دره های میان کوهی همان محدوده مستعد برای دامپروری در دوران پیش از تاریخی و آغاز تاریخی است که برای سکونتگاه یکجانشینی در دوران اسلامی مورد استفاده قرار گرفته اند.

میراث آریا