تصمیمِ سرنوشت ساز / محمد علی خسروی

1395/11/12 ۰۸:۵۳

سی و هشت سال پس از؛ ورود تاریخی امام خمینی به میهن

دوازدهم بهمن در تاریخ ایران روزی تاریخی و غیر قابل تکرار است. اگر بخواهیم عظمت و حساسیت آن روز را درک کنیم باید به شرایط سال 57 و اوایل بهمن ماه برگردیم. امام خمینی تصمیم می‌گیرد به ایران باز‌گردد. به کشوری که دولت، ارتش و تمام قوای آن در اختیار و فرمان حکومت پهلوی است. امام می‌خواهد با پای خود و با دست خالی به میان دشمن مسلح برود. حتی همراهان امام هم با این تصمیم مخالف بودند. احتمال ربودن هواپیما و بردن آن به یک کشور دیگر حتی سرنگون کردن آن اصلاً بعید نبود. امریکائی‌ها مایل بودند امام دیرتر به تهران بیاید تا فرصتی برای طراحی کودتا داشته باشند. کارتر رئیس جمهوری امریکا از ژیسکاردستن رئیس جمهوری فرانسه خواسته بود امام را معطل کند. اما آن چیزی که امام را مصمم به آمدن کرد اصرار به نیامدن‌شان بود. امام خمینی خودشان می‌فرمایند:

«... اینها باز کوشش کردند حتى به وسیله رئیس جمهوری فرانسه به من پیغام دادند که شما حالا زود است بیایید، به طور دلسوزى مثلاً! از طرف امریکا پیشنهاد کردند که حالا شما چند وقتى بایستى بمانید؛ حالا زود است رفتن شما! از طرف ایران باز همین معنا را گفتند؛ بعضی افرادى که از همین طوایف بودند باز همین پیشنهاد را مى‏‌کردند. و همین پیشنهاد اسباب این شد که من قصد کردم بیایم، هر چى مى‏‌خواهد بشود بشود! من فهمیدم که این مسأله یک مطلبى است.»(صحیفه امام، ج‏6، ص 231)

حضرت امام خمینی(ره) که از لحاظ هوش سیاسی نابغه‌ای کم نظیر بود از اصرار امریکایی‌ها به نرفتن به ایران پی به نقشه آنها برده بود. ازاین رو تصمیم تاریخ‌ساز خود را گرفت. با هواپیمایی که 150 مسافر داشت (120 خبرنگار و 30 نفر از همراهان امام) راهی ایران شد. و ایثارگرانه هرگونه خطر را برای نجات ملت ایران به‌جان خرید. ایشان می‌فرماید:

«...آن وقت هم فعالیت‌ها شروع شد به اینکه شما نیایید به ایران. به‏ وسیله دولت فرانسه براى ما آوردند خواندند که شما حالا نیایید ایران؛ و حالا اسباب چه هست و چه مى‏‌شود. و اگر شما بروید به ایران، حمام خون راه مى‌‏افتد! و از این حرفها زیاد زدند. و این اسباب این شد که من در ذهنم آمد که رفتن ما به ایران براى اینها یک ضررى دارد! اگر چنانچه نفع داشت برایشان و مى‏‌توانستند که ما وقتى رفتیم ایران فوراً ما را توقیف کنند، این حرف‌ها را نمى‏‌زدند، مى‏‌گفتند بیایید ایران. ما راهی شدیم و آمدیم. و خداى تبارک و تعالى در همه این مسائل از اول نهضت تا حالا با ما و با شما و با ملت ایران همراهى فرمود.» (صحیفه امام، ج‏10، ص: 198) «آنها مى‏‌خواهند من را آنجا نگه دارند و از اینجا توطئه‏‌ها را تقویت کنند به طورى که دیگر هیچ نتوانیم کارى کنیم. من اعلام کردم که خواهم رفت. آنها بستند فرودگاه‌ها را. همه فرودگاه‌ها را بستند. ما صبر کردیم گفتیم که وقتى فرودگاه باز شد مى‏‌رویم؛ باز بستند. باز گفتیم وقتى باز شد مى‏‌رویم. آنها دیدند که خوب، بالاخره نمى‏‌شود تا آخر بسته باشد؛ ارعاب کردند. از این کارها. ما آمدیم. و وقتى که وارد شدیم- البته مرهون عواطف ملت ایران هستیم که از همه اطراف و اکناف آمده بودند...» (صحیفه امام، ج‏6، ص 231)

یکی از عوامل مهم موفقیت امام خمینی این بود که در لحظات مهم و سرنوشت ساز با بهره‌گیری از روشن‌بینی و هوش سرشار خود که با اعتقاد راسخ به خالق هستی و ایمان محکم و توکل بر خداوند همراه بود قاطعانه تصمیم می‌گرفت و فرصت تفکر و توطئه را از دشمن سلب می‌کرد. در طول مبارزات ایشان نمونه‌های فراوان و جالبی را می‌توان از تصمیمات بهنگام و مؤثری را برشمرد که اگر هر یک از آنها انجام نشده بود انقلاب با شکست قطعی مواجه بود.

منبع: روزنامه ایران

نظر دهید