ایران از چشم‌های هما

1395/7/3 ۱۰:۰۵

جورج گرستر، سوئیسی‌ تبار، یکی از بزرگ‌ترین عکاسان هوایی جهان، 40 سال پیش در 50 سالگی، با یک هواپیمای ساده، سفری ماجراجویانه را در ایران شروع کرد تا با 300 ساعت عکاسی از شگفتی‌های سرزمین پهناور ایران به صورت هوایی عکاسی و جزئیات جغرافیایی و معماری ایران را ثبت کند. او با یک هواپیمای ساده کار خودش را آغاز می‌کند و روی دم هواپیما قرار می‌گیرد تا بتواند عکاسی کند.

دیدار با عکاس سوئیسی که بر فراز ایران چرخید

 

 جورج گرستر، سوئیسی‌ تبار، یکی از بزرگ‌ترین عکاسان هوایی جهان، 40 سال پیش در 50 سالگی، با یک هواپیمای ساده، سفری ماجراجویانه را در ایران شروع کرد تا با 300 ساعت عکاسی از شگفتی‌های سرزمین پهناور ایران به صورت هوایی عکاسی و جزئیات جغرافیایی و معماری ایران را ثبت کند. او با یک هواپیمای ساده کار خودش را آغاز می‌کند و روی دم هواپیما قرار می‌گیرد تا بتواند عکاسی کند. برای اینکه دوربین و لنزهایش را از دست ندهد، مجبور بوده موتور هواپیما را خاموش و با موتور خاموش بر فراز آسمان پرواز کند. همه اینها ماجراجویی برای مردی ‌50 ساله است که از سوئیس به ایران آمده است تا با همکاری دتریش هاف، باستان‌شناس آلمانی، تصاویری برای تاریخ ثبت کند. او خودش درباره آن سال‌ها گفته است: «‌جای دتریش هاف، جلوی هواپیما پشت سر دو خلبان بود و من نزدیک در هواپیما، در قسمت مخصوص بار می‌نشستم. حالت من برای عکاسی کاملا راحت نبود، اما دید خیلی خوبی داشتم. از 11 آوریل 1976 تا 30 ماه می 1978 بیش از100 پرواز (300 ساعت) داشتم. ما در برنامه‌ریزی‌مان تغییر فصل‌ها را تا حد امکان مدنظر قرار داده بودیم. این امر موجب کشفیات شگفت‌انگیزی شد؛ بهار در ارتفاعات آذربایجان یکی از زیباترین مناظری است که زمین در معرض دید انسان قرار می‌دهد. چندبار تلاش کردیم از رشته کوه البرز عبور کنیم، اما موفق نشدیم.» جورج گرستر این کار ماجراجویانه را یک بار در سوریه انجام داده بود و خودش می‌گوید کارش در ایران سخت‌تر بوده است. این عکاس مشهور در سال 1355 پروژه‌اش را انجام می‌دهد. اما با وقوع انقلاب اسلامی ایران، عکس‌هایش هیچ وقت در ایران نمایش داده نشد و تنها یک بار در لندن در سال 2011 با عنوان «بهشت گمشده: ایران از آسمان» در معرض تماشا گذاشته شدند. عکس‌های جورج گرستر مخاطب ایرانی را یاد مستند «باد صبا» می‌اندازد که فیلمساز با یک بالگرد، ایران را به تصویر می‌کشد. با این توضیح که گرستر 9 سال بعد از مستند «باد صبا» از ایران عکاسی می‌کند. خودش می‌گوید چیزی درباره آن پروژه نمی‌دانسته است. عکاس سوئیسی در بخشی از خاطراتش از عکاسی در ایران می‌گوید: «در ماه سرد ژانویه، از سرما می‌لرزیدم و هنگامی که به زمین رسیدم، احتیاج داشتم گرم شوم. هرگاه این کار را تجربه کردید، آنگاه حس و حال من را متوجه می‌شوید. زمانی که از پرواز باز می‌گشتیم، نفس راحتی می‌کشیدیم و حس می‌کردیم کار خوبی را انجام داده‌ایم. آنگاه می‌نشستیم و غذای خوبی می‌خوردیم که شامل برنج و پیاز ایرانی بود که مانند سیب آن را گاز می‌زدیم. در حالی که بر فراز ایران سفر می کردم، به این فکر بودم که مناظر فرهنگی و طبیعی سرزمین پارس با بیابان‌های نمکی و باغ‌های بهشتی‌اش برای تماشا از آسمان آفریده شده‌اند. آبادی‌هایش با قنات‌ها و آبراه‌های زیرزمینی‌اش مثال بارز معماری بدون معمار هستند.»

منبع: فرهیختگان