حکمت خودی و فلسفه شرقی در نگاه اقبال لاهوری / عزیزالله سالاری

1395/5/6 ۰۹:۰۸

علامه اقبال لاهوری نظریه پرداز فلسفه و حکمت خودی است که حکمت درآمیخته با درد و عشق و نیز عشق همراه با حکمت و خردورزی و خودباوری را که از ژرفای فطرت، خلقت و حقیقت برخاسته، بیان می دارد. پیامدهای چنین حکمتی عبارت اند از: حرکت، حرارت، تپش، کوشش، مقاومت، پویایی، رهایی و تعالی: ای خوش آن کو از خودی آیینه ساخت و اندر آن آیینه عالم را شناخت

چکیده: علامه اقبال لاهوری نظریه پرداز فلسفه و حکمت خودی است که حکمت درآمیخته با درد و عشق و نیز عشق همراه با حکمت و خردورزی و خودباوری را که از ژرفای فطرت، خلقت و حقیقت برخاسته، بیان می دارد. پیامدهای چنین حکمتی عبارت اند از: حرکت، حرارت، تپش، کوشش، مقاومت، پویایی، رهایی و تعالی:

ای خوش آن کو از خودی آیینه ساخت و اندر آن آیینه عالم را شناخت (16، ص: 428)

نقطه ی نوری که نام او خودی است زیر خاک ما شرار زندگی است

(9، ص: 14)

یا:

تو خودی اندر بدن تعمیر کن مشت خاک خویش را اکسیر کن

(16، ص: 419)

نظام دیدگاهی اقبال گونه ای خرد و عرفان نورانی شرقی است که افزون بر نفی خرد غربی (سکولاریزم، فمنیسم، مارکسیسم، اپیکوریسم، نیهیلیسم، ناسیونالیسم، آمپریالیسم و ...) بر ابعاد گوناگون شخصیتی یک انسان آرمانی تأکید می ورزد؛ انسانی که هم دارای خر منابع (نشریه):

اندیشه دینی دوره سیزدهم تابستان1392 شماره 47د رحمانی و هم صاحب دل، پرتپش، پویا و ستم سوز است.

  دریافت مقاله

 منبع: پرتال جامع علوم انسانی